ગાંધીજી ના દુહાઓ.... ''ફુલો વેરાણા ચોક માં''

                (1)

ભારત માં જો ગાંધી તેજન્મ લીધો ના હોત,

આંધી તોડી માતની કોણ જગાવત જ્યોત??

               (2) 

મોહન તારી મોરલી જાદુભરી સુણેલ,

મહેલનિવાસી માનવી જઈને બેઠાજેલ.

              (3) 

ગાંધી એવો વીર થયો, ભારતમાતા કૂખ

શહીદ પોતે થઈ ગયો, દઈ ગયો સહુ ને સુખ.

              (4) 

તોપો ને ટાઢી કરી, છાંટી પ્રીતી નીર

સત્યાગ્રહના શુરવીરે તાકી માર્યા તીર

             (5) 

જેલ મનાવી મહેલ તે ભોગ મહીં ઊપવાસ,

દીપક થઈ જલતો રહ્યો, સહુ ને દીધો પ્રકાશ.

                 (6) 

સૈનિક સત્યાગ્રહ તણો, રેંટ સુદર્શન હાથ,

રામ નામ ની ઢાલથી, સમર જીત્યો સમરથ.

                  (7) 

રજ થઈને મેરુ થયો, તપ કરી થયો મુનીશ.

હરીજનની ગંગા થયો, સેવક બની સુરેશ.

             (8) 

દીધા બનાવી ગાંધીએ, કાંટા ને પણ ફુલ,

પત્થરને હીરા કર્યા, કનક બનાવી ધુળ.

           (9) 

પરાધીનતા પીંજરે,  પૂર્યાતાં નરનાર,

આત્મભોગથી ગાંધીતે, કરી દીધો ઊદ્ધાર.

            (10) 

અંતિમ શબ્દો મુખમાં : રામ,રામ, હેરામ! 

યુગ પુરુષના ચરણમાં, કોટીકોટી પ્રણામ,

            

             રામ રાજ્ય

પ્રીતિ,ભક્તિ,સત્યતા, દયાધર્મ ને દાન,

માનવતાનો કાયદો, સહુ ને સુખ સમાન.

    ''ફુલો વેરાણા ચોક માં''

{ભકત  કવિ શ્રી ત્રાપજકર દાદા }

સંપાદક :- રાજુભાઈ ભટ્ટ